Barbara Sopot-Zembok opowiada o swoich dziadkach Franciszku Sopocie i Pawle Zemboku.
Franciszek Sopot (1899-1971) – uczestnik III powstania śląskiego, walczący w bitwie na Górze św. Anny. Po powstaniach został zmuszony do ucieczki na tereny polskie. Osiedlił się w Królewskiej Hucie i rozpoczął pracę w PKP. W czasie II wojny światowej został wysłany w głąb Rzeszy na roboty przymusowe. Po wojnie czynnie działał w Związku Weteranów Powstań Śląskich, a później w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Za powstańczą działalność odznaczony został Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości i Śląskim Krzyżem Powstańczym.
Paweł Zembok (1894-1929) urodził się w Studzienicach pod Pszczyną. Należał do polskich organizacji w powiecie pszczyńskim, m.in. do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W trakcie powstań śląskich zajmował się aprowizacją i logistyką, a w trakcie III powstania śląskiego brał czynny udział z bronią w ręku. Po powstaniach początkowo pracował w starostwie powiatowym, a później założył Towarzystwo Wartowników „Strzecha”, które zajmowało się ochroną zakładów przemysłowych. Był długoletnim prezesem Związku Powstańców Śląskich w powiecie pszczyńskim. Zmarł 2 lipca 1929 r. w wypadku samochodowym.