Bogusław Kniszka opowiada o swoim krewnym Karolu Kolebaczu oraz o dziadku Janie Kniszce.
Karol Kolebacz (1874-1961) – delegat do Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu w 1918 r., założyciel Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska w Gorzycach, uczestnik walk I powstania śląskiego. Był synem majętnego urzędnika pruskiej kolei. Po śmierci ojca w 1891 r. to na nim spoczywała odpowiedzialność za całą rodzinę. Przeniósł się wówczas do Kraskowca k. Gorzyc, gdzie zaangażował się w tworzenie biblioteki w ramach Towarzystwa Czytelni Ludowych oraz innych polskich organizacji (m.in. POW Górnego Śląska). W czasie I powstania śląskiego był członkiem sztabu głównego w Strumieniu. Po upadku powstania nie mógł powrócić do domu, ukrywał się w obozie dla uchodźców. Ostatecznie przeniósł się do Wielkopolski, gdzie nadal angażował się w działalność narodową (był m.in. sołtysem Gorzenia i członkiem rady gromadzkiej). W czasie II wojny światowej został wysiedlony ze swojego majątku.
Jan Kniszka (1881-1945) – jeden z organizatorów Polskiej Organizacji Wojskowej G.Śl w Gorzycach, powstaniec śląski. Już od początku XX wieku aktywnie uczestniczył w życiu polskim na Śląsku. W swoim domu w Kraskowcu prowadził bibliotekę polską w ramach Towarzystwa Czytelni Ludowych, założył Towarzystwo Polsko-Katolickie św. Jacka, polski teatr i chór. Swoją działalnością narodową zwrócił na siebie uwagę władz niemieckich, które wielokrotnie dokonywały rewizji w jego mieszkaniu. Wraz z Karolem Kolebaczem był jednym z głównych organizatorów POW G.Śl. w okolicach Gorzyc. W powstaniach jako łącznik uczestniczył też jego 10-letni syn. W międzywojniu związany z chadecją Korfantego. Zmarł w 1945 roku, gdy uciekający Niemcy spalili jego dom pociskiem fosforowym.