Barbara Wingert opowiada o życiu swojego dziadka Karola Gajdzika.
Karol Gajdzik (1883-1955) – naczelnik Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Przełajce, powstaniec śląski, poseł na Sejm Śląski IV kadencji. W styczniu 1919 roku Gajdzik został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W jego domu znajdował się skład broni kompanii siemianowickiej, którą dowodził w trakcie I powstania. W sierpniu 1920 r. był już dowódcą batalionu. Gajdzik szybko awansował w hierarchii powstańczej. W walkach III powstania dowodził 4 pułkiem wojsk powstańczych w Grupie Wschód, który przyczynił się do zdobycia okręgu przemysłowego oraz odznaczył się w bitwach o Kędzierzyn i Cisową. Jak wspominają jego biografowie, Karol Gajdzik „prowadził nerwowy tryb życia; najpierw rewizje, nieustająca groźba aresztowania przez Niemców i możliwość dekonspiracji, później jako dowódca Wojsk Powstańczych ciągle borykał się z brakiem pieniędzy na wojsko i spierał się ze służbami kwatermistrzowskimi o buty, ubrania i żywność dla żołnierzy”. Walczył w kampanii wrześniowej. Został aresztowany i dotkliwie pobity przez Gestapo, następnie osadzony w KL Buchenwald. Życie zawdzięcza swoim podkomendnym z czasów powstań, którzy wyprowadzili go w momencie wyzwolenia obozu.